’t Is hier fantastisch!
Victor en ik vielen met onze neus in de boter tijdens onze eerste rally. We waren mooi op tijd, vier uur voor het begin van de rally. Slechts twee Amerikanen waren er eerder. Daardoor konden we helemaal vooraan staan, op slechts twee meter van Joe Biden. Zijn stump speech duurde twintig minuten, en werd opgedragen vanaf teleprompter. Later wat meer daarover. Maar eerst wat foto’s.
Er staat een flinke rij, hoewel uiteindelijk maar zo’n 500 mensen naar de rally komen
Voorafgaand aan elke rally zijn er de nodige rituelen: er wordt gebeden, het volkslied wordt gezongen (foto)…
…en het lokale congreslid dat verkozen wil worden (hier: de weinig inspirerende Tom Periello) geeft een toespraak
We spraken lang met Martha, lokale vrijwilligster en in het dagelijks leven hoofdzuster op de intensive care — en kregen ook haar ‘Change we need’ bordje
40 minuten later dan verwacht was het dan zover… Joe Biden arriveerde!
De eerste vijf minuten van zijn toespraak bedankte hij iedereen die hier wat voorstelde bij naam, met (waarschijnlijk) standaardgrapje (“President en vice-president, het zijn lastige banen — maar burgemeester, dat is helemaal lastig: iedereen weet waar je woont!”)
De harde stem van de bij vlagen woedende Biden bulderde door de zaal
De toespraak duurde slechts twintig minuten, maar werd toch van teleprompter gegeven. De man van de secret service merkte in een gesprekje achteraf op dat hij de speech inmiddels ook wel zou kunnen geven. De vrouw van de teleprompter zei dat Biden steeds van het script afwijkt.
Het heeft wel iets: zo met beiden handen af ten toe de microfoons vastpakken
Victor bekijkt Biden
Biden gebruikt veel armgebaren
Ook hier
Biden zoekt na zijn speech oogcontact met het ‘human wallpaper’: de fanatiekste vrijwilligers van de campagne, die nu in beeld waren bij alle televisiezenders
Na een toespraak van 20 minuten neemt Biden ruim een half uur de tijd voor het schudden van handjes; om hem heen de secret service
Yeah! Biden en ik
Biden en Victor: beetje lachen jongens!
Alle cameraploegen stonden achterin de zaal op hun eigen eilandje
De schrijvende pers zat aan de zijkant van de zaal; alles bij elkaar vulde de pers bijna 1/3 van de zaal
Op naar Pennsylvania, naar John McCain én Sarah Palin.
Wauw! Jongens, wat gaaf!!! Wat een avontuur daar in de States, ik ben stikjaloers op hoe gaaf jullie het daar lijken te hebben! Als Victor nou ook een beetje begint te lachen, dan is het helemaal feest.