Hoe kom je ertussen?
Hoe krijg jij het woord bij praatgrage sprekers? Je kent het wel, zo iemand die als-ie eenmaal aan het woord is niet meer te stoppen is. Jij zit te hopen op een stilte waar je in kunt duiken om alsnog aan het woord te komen, maar nee hoor. Er komt werkelijk van álles voorbij, maar géén stilte.
En de tijd tikt maar door… Hoe kom jij ertussen?
Een effectief middel is om simpelweg de naam van je gesprekspartner uit te spreken — “Ronald?” — en daarna een korte pauze te laten vallen. Het noemen van iemands naam is vaak al genoeg om hem uit de ‘zend’-modus te halen en meer te laten luisteren.
Zo creëer je zelf de ruimte om jouw boodschap over te brengen of een vraag te stellen waarmee je het gesprek in de door jou gewenste richting stuurt.
Sterke tip!
Goede tip wilde ik eerst zeggen, maar ik ken iemand zoals hierboven beschreven, en bij haar helpt het niet als ik haar naam zeg..! Je kan je voorstellen dat het soms heel vervelend is om met haar te praten. Het gaat zelfs zo ver dat ik haar maar laat uitpraten waarbij ik op random momenten maar knik of “uh-huh” zeg. Haha ik weet het, het is niet netjes, maar wat zij doet is ook niet netjes!
Ik heb wat drastischers nodig denk ik..! Iemand een oplossing? (want ken haar al heel lang en ze is voor de rest aardig)
@Ikke,
Bij iemand die je vaker spreekt zijn er vast momenten te creëren om dit gewoon eens open te bespreken. Toegegeven, het vraagt wat lef, maar klaart vaak ook de lucht.
Afhankelijk van de relatie kun je ook de boomerang-techniek toepassen, compleet ongehoord reageren om een shockeffect te creëren. In die shock staat de ander even stil en óf jij pakt dan de ruimte óf daarna staat de vrouw in jouw voorbeeld op en vertrekt. Daarom heet deze “de boomerang”; ofwel de boomerang raakt je doelwit, ofwel de boomerang komt terug en raakt… jou. Het is aan jou of je dat risico wilt lopen.
In jouw voorbeeld zou een boomerang kunnen zijn om eens steeds te zeggen dat je het er NIET mee eens bent, ongeacht wat ze zegt. Vroeger of later zal ze daar op reageren en je vragen waarom je het toch steeds met haar oneens bent. “Omdat ik anders weer een heel gesprek met je meeknik en zelf NUL ruimte krijg om ook wat te vertellen. Ik dacht laat ik het eens anders proberen.”.
Een veiligere variant is er één waar je ook humor ingooit, dat geeft altijd nog de ruimte om “het was maar een grapje” te roepen, maar ja… als je dát dan ook daadwerkelijk doet haal je doel (andere communicatie met haar) zéker niet.
Hoop dat je er wat mee kunt. Succes!
Ludo
Ludo…..
Ik wil alleen even zeggen, ook goede aanvullende adviezen.
Dank je, Monique. Geloof dat mijn vorige reactie zomaar de basis van een nieuwe tip zou kunnen zijn. (-;
Ludo, bedankt voor jouw reactie!
Ja je hebt gelijk, ik moet het maar gewoon vertellen, is het beste..! Als ze dan toch door gaat, dan pas ik jouw boomerang truc toe. Haha ik moet echt lachen, want ik zie het helemaal voor me als ik dat zou doen bij haar.
Ludo,……goed punt.
Het interessante is, dat veel mensen helemaal niet door hebben dat ze alleen maar aan het zenden zijn.
Om de ander hiervan bewust te maken gebruik ik het verhaal over een
“Amerikaans onderzoek, waarin is aangetoond dat wanneer mensen tegen wie je praat, met hun hoofd knikken, dat vaak doen omdat ze een interne dialoog met zichzelf hebben en zichzelf gelijk geven. bv Iemand zit naar je te luisteren en je denkt dat hij het met je eens is en aandachtig naar je luistert omdat hij aan het knikken is. Het zou goed mogelijk kunnen zijn dat hij op dat moment aan het denken is over de boodschappen die hij nog bij de supermarkt moet halen.”
Probeer het maar eens. 😉
Bedankt voor de interessante wekelijkse tips.
Dit voorbeeld kende ik niet. Staaft wel dat interactie je sterke input geeft over of je boodschap overkomt.