Framing: een ode aan de plofkip
Tien jaar geleden kende niemand het woord nog, maar inmiddels weet iedereen wat het is: de plofkip. Het woord roept heftige associaties op van een doorgefokt kippenras waar moddervette kuikens in zes weken zoveel aankomen dat ze onverbiddelijk door hun pootjes zakken. Na een intensieve campagne van bijna tien jaar ging ook de laatste supermarktketen overstag om enkel nog kippenvlees te verkopen met een Beter Leven-ster.
Dat is natuurlijk een welgemeend compliment waard voor Stichting Wakker Dier. En zeker ook voor de bedenker van deze bijzondere term. Want ‘plofkip’ blijft een van de fraaiste en meest effectieve voorbeelden van framing.
Het geheim achter het succes
De beste framing voelt intuïtief waar. Het bevestigt iets wat we stiekem al wisten en voegt er een emotionele dimensie aan toe. En de term wordt vaak herhaald, zodat deze blijft hangen. Precies dat heeft Wakker Dier gedaan. Want dat kippen geen fijn leven hadden, was natuurlijk niet nieuw. Maar Wakker Dier laadde het woord met pakkende beelden en bleef met naming and shaming hameren op het einde van de plofkip.
Ook Alexander Pechtold probeerde in 2014 de grote schoolklassen op de agenda te zetten door te spreken over de ‘plofklas’. Je ziet waarschijnlijk direct waarom dat veel minder goed werkt. Want zie jij een plofklas voor je? Voel je er wat bij? En hoe vaak is het woord nu werkelijk herhaald?
Nare nasmaak
Wakker Dier pakte dat met de prikkelende foto’s en eindeloze herhaling dus een stuk slimmer aan. Cruciaal lijkt ook dat de term uiteindelijk een andere doelgroep aansprak dan de klassieke vegetariër, want die kocht de kip toch al niet. Je voelde ineens niet alleen medelijden met de kip maar het vlees kreeg ook een wat nare nasmaak. Elke keer als je de kiloknaller zal liggen bij de supermarkt zag je toch ineens zo’n plofkip voor je.
Het effect van de campagne is ook dat alle media de term inmiddels hebben overgenomen. Geen enkele journalist zet de bedachte term nog tussen aanhalingstekens. Hier wat koppen van gister:
- ‘Alle Nederlandse supermarktketens schrappen verse plofkip per 2023’ (NRC Handelsblad)
- ‘Laatste plofkip in 2023 in supermarktschappen na intensieve lobby Wakker Dier’ (Radio 1)
- ‘Boni stopt als laatste grote supermarktketen met verkoop van plofkip’ (NOS)
- ‘Einde plofkip nadert definitief’ (FD)
- ‘Einde plofkip in zicht: supermarkten mogen straks alleen nog Beter-Leven kip verkopen’ (Telegraaf)
- ‘Plofkip nu écht uit de schappen, laatste supermarkt ook overstag’ (Linda)
Onzichtbaar effectief
Het grootste effect van de campagne is natuurlijk dat de plofkip uit de supermarkt verdwijnt. Maar dat ‘plofkip’ een vanzelfsprekende term is geworden in onze taal, is ook een ongekend succes. Dat is ook de mooiste framing: onzichtbaar effectief.
P.S. Meer weten over deze campagne? Lees dit verslag op de site van de Effies. Hier lees je bijvoorbeeld welke voedseljournalist de term in 2001 bij de Keuringsdienst van Waarde bedacht.
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!