Vergroot je overtuigingskracht: gebruik overtuigingstechnieken.
Overtuigingstechnieken zoals het geven van een vals compliment kunnen bijdragen aan de overtuigingskracht van een spreker, zonder dat de sympathie van de doelgroep wordt aangetast. Harde confrontaties of persoonlijke aanvallen kunnen echter het tegenovergestelde effect hebben. Het is daarom belangrijk om voor de juiste aanpak te kiezen zodat je sympathiek, maar ook overtuigend overkomt.
De persoonlijke aanval als overtuigingstechniek
Om de sympathie van je doelgroep te winnen of te behouden is het vaak verstandig om een duidelijk onderscheid te maken tussen persoon en inhoud. Je kunt daarom beter de inhoud aanvallen in plaats van de persoon. Vermijd harde confrontaties en persoonlijke aanvallen. Presenteer jezelf als de stem van de rede en de redelijkheid en straal bovenal uit: don’t shoot the messenger! Jij kunt het immers ook niet helpen dat het voorstel van je collega niet deugt. En natuurlijk vind je het niet leuk om hem daarop te moeten wijzen, maar je kunt niet anders – omwille van het algemeen belang. Deze aanpak stelt je in staat om lastige zaken aan te kaarten, zonder de sympathie van je doelgroep te verspelen.
Deze aanpak werkt nog beter als je je collega eerst een compliment maakt, en daarna pas je kritiek en lastige vragen naar voren brengt. Je prijst hem uitvoerig om zijn inzet en om de goede ideeën die hij normaal gesproken heeft. Op die manier komt jouw kritiek heel wat oprechter over dan wanneer je er direct mee zou komen.
Nog een overtuigingstechniek: vals compliment
Complimenten laten zich bovendien uitstekend combineren met persoonlijke aanvallen. Een vals compliment noemen we dat: een opmerking die op het eerste gehoor complimenteus klinkt, maar die een zeer venijnige ondertoon heeft. Met name de Britten blinken uit in zo’n backhanded compliment. Met een vriendelijke glimlach geven ze je een compliment, en pas veel later dringt het tot je door dat je publiekelijk te kijk bent gezet…
Door die dubbele bodem zijn we ons er vaak niet van bewust dat een dergelijk compliment in werkelijkheid allesbehalve complimenteus is. Het is echter ook mogelijk dat de intentie van het compliment oprecht was, en het onderliggende venijn onbedoeld. Denk aan opmerkingen als „Jeetje, wat zie jij er fantastisch uit vandaag – ik herkende je bijna niet!” Of: „Als ik oud ben, wil ik net zo worden als jij…”
Zoals gezegd, de dubbele bodem zal er bij dit soort complimenten niet altijd bewust in worden gestopt. Maar daar zou je natuurlijk wél naar moeten streven. Het kan bijzonder effectief zijn om je tegenstander te prijzen met een talent waar hij waarschijnlijk niet zo trots op is. Zo roemde Ruud Lubbers in 1994 de Partij van de Arbeid wegens „het talent om zaken over de verkiezingen heen te tillen.” Zelf werd Lubbers door journalist John Jansen van Galen geprezen om zijn dubieuze vermogen „de taal zó [te] manipuleren dat hij niet zegt wat hij zegt.”
Niet zeggen wat je zegt; dat is in feite waar het bij valse complimenten om draait. Het kan ook zo: „Wat ik zo aan Peter bewonder, is dat hij zo enorm consistent is. Hij heeft een ge-wel-dig talent om tijdens vergaderingen steeds hetzelfde te zeggen.” Je stelt hiermee een nare eigenschap van je tegenstander aan de orde, zonder dat je je erover beklaagt. In de vorm van een compliment komt de boodschap vaak veel sympathieker over. Het effect blijft hetzelfde: je tegenstander voelt zich minder op zijn gemak – en je doelgroep zal extra alert worden. En dat zonder dat je jouw sympathie hebt verspeeld.
Je eigen ideeën overtuigend en memorabel overbrengen én de ideeën van anderen doeltreffend aanvallen? Schrijf je in voor onze Debattraining en leer onmisbare debattechnieken om vaker te overtuigen.
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!