Wat moet je niet doen als je zenuwachtig bent tijdens een presentatie?
Verontschuldig je niet voor zenuwen, kleine misstappen of versprekingen. “Sorry, maar ik ben zo zenuwachtig,” is dè manier om je publiek duidelijk te maken dat je onervaren, onprofessioneel en ongeloofwaardig bent. Bij zakelijke presentaties is dat nou juist de boodschap die je het publiek niet wil meegeven.
Sprekers verontschuldigen zich omdat ze onterecht denken dat de toehoorders hun zenuwen en misstappen allemaal zien. Dat is vaak helemaal niet zo. Jij ergert je aan al je versprekingen omdat je weet dat je het beter kan. Maar je publiek beoordeelt je presentatie niet, ze willen gewoon horen wat je te zeggen hebt. Jouw fouten vallen de toehoorders nauwelijks op. In onze training ‘overtuigend presenteren’ ervaren cursisten dit zelf. Zij houden dan een betoog voor een videocamera en vrezen het moment waarop ze zichzelf moeten terugkijken. Meestal valt het allemaal mee. Mensen die dachten dat ze enorm stonden te hakkelen, horen dat dat helemaal niet zo was.
Door voor elke misstap je excuses aan te bieden, vergroot je elk foutje genadeloos uit. Wat het publiek anders niet was opgevallen, wordt nu onder hun aandacht gebracht. Geen wonder dat het publiek dan na afloop constateert: “de spreker was wel enorm zenuwachtig.” Of erger nog: “geloofde de spreker zijn eigen verhaal eigenlijk wel?”
Bij carrière-bepalende presentaties heeft iedereen last van zenuwen. Jij maakt het verschil door er goed mee om te gaan.
Elke week stuurt Debatrix een overtuigtip waarmee jij je arsenaal aan overtuigingsstrategieën kan vergroten. Meld je hier aan om ze elke woensdagmiddag per e-mail te ontvangen!
Goede tip en zeker waar. Ik ben alleen bang dat het artikel enigszins aan zijn doel voorbij gaat. Het doel van dit artikel lijkt me mensen gerust te stellen. Helaas is het moeilijk om mensen gerust te stellen met worden als ‘niet’ en ‘geen’. De zin “geen wonder dat (…)” schetst een doem scenario, een beeld dat JUIST blijft hangen bij de mensen die dit artikel lezen. Het lijkt me beter om de nadruk te leggen op wat iemand wel kan doen.
Dus die alinea bijvoorbeeld:
“Door als spreker weinig/geen aandacht te besteden aan elke misstap, zal het publiek haar aandacht ook richten op hetgeen waar zij voor zijn gekomen; uw presentatie. Na afloop zal zal dan ook worden nagesproken over de inhoud.”
Mensen komen in actie om verschillende redenen. Sommige mensen doen dingen omdat ze iets mogen doen, ze benutten een kans. Als ik jou bericht lees Niek, val jij heel sterk in deze categorie. Anderen worden juist gemotiveerd doordat ze iets moeten doen, het is een kwestie van noodzaak.
Met de tip willen we zoveel mogelijk mensen bedienen. Daarom heb ik een negatief maar realistisch beeld geschetst en, vooral met de laatste zin, mensen een kans geboden.
De grootste angst van mensen zou natuurlijk niet moeten zijn dat ze voor gek staan. De grootste angst is dat men je presentatie na tien minuten alweer vergeten is.