Hoe ga je om met (onverwacht) applaus?
Precies een jaar geleden lieten we zien hoe Jolande Sap, toen nét de nieuwe leider van GroenLinks, niet goed wist hoe om te gaan met applaus. Soms kreeg ze het applaus niet dat ze juist wél verwachtte. Andere keren kreeg ze het wel, maar volstrekt niet spontaan. Het gevolg? Een pijnlijke compilatie van mislukte applausmomenten.
Twee weken later reageerde Sap tijdens haar toespraak op een partijcongres op onze analyse: “Congres, even een excuus. Ik ben helemaal niet voorbereid op applausmomenten en dat is niet mijn sterkste kant. Het blijkt nu toch nodig te zijn.”
Surfing the applause
De beste manier om met applaus om te gaan is door over het applaus heen te praten. In ieder geval, gedeeltelijk. Mocht je overvallen worden door applaus tijdens je presentatie, kijk de zaal in en lach vriendelijk. Ga weer door met spreken zodra het applaus over zijn hoogtepunt heen is. Voorkom dat er een stilte valt tussen het einde van het applaus en het hervatten van je presentatie.
Dit geeft onbewust hele positieve signalen af aan het publiek over jou als spreker. Door het applaus niet groots in ontvangst te nemen, kom je meer bescheiden over. Daarnaast laat je zien dat je meer waarde hecht aan het verder vertellen van je verhaal dan het opeisen van waardering. Met andere woorden: het gaat je om de inhoud. Mensen waarderen passie in anderen.
Dit is een techniek die de beste sprekers (Martin Luther King, Barack Obama) als geen ander beheersen. ‘Surfing the applause’ wordt het genoemd in het Engels. De meeste speeches worden geschreven met dit in het achterhoofd; de tekst na een (verwacht) applaus-moment, is normaliter niet belangrijk voor het kunnen volgen van de speech.
Pas deze techniek dus toe en ga wél goed om met applaus!
…En als je publiek onterecht applaudiseert moet je natuurlijk zeggen: “Hey, waarom klappen jullie? Zijn jullie dom ofzo?”
Dat is een optie, maar afhankelijk van je strategie of het een verstandige keuze is, Eric. (-;